a propos 24: 10 jaar Braakland/ZheBuilding

Braakland viert zijn tiende verjaardag. Bij ons in de studio zat Els Theunis, artistiek leider van het gezelschap om samen de afgelopen tien jaar te bespreken én ons uit te nodigen voor hun verjaardagsfeestje.





Na het interview lieten we een stukje horen uit het radiohoorspel van Braakland/Zhebuilding: Le Dissection d'un Homme Armé. Sommige luisteraars dachten dat Radio Scorpio even uit de ether was gewipt door één of andere vreemde nieuwszender. Niets was minder waar: Le Dissection kan je nog steeds beluisteren via de Braaklandwebsite onder media





www.inbreek.be

Onze uitzending kan je hier herbeluisteren: http://www.archive.org/details/apropos22022007

Bespreking: The Suspended Moment

--Rowena Vanroy

Deze week trok onze nieuwe reporter Rowena naar het kunstencentrum Z33 in Hasselt, waar ze een kritisch oog wierp op de tentoonstelling “the suspended moment”.

Dag Rowena, je hebt de tentoonstelling ‘the suspended moment’ gezien. Kan je er wat meer achtergrondinformatie bijgeven?

Het is een rondreizende tentoonstelling die door curator Hilde Teerlinck werd samengesteld uit de collectie van Han Nefkens. Nefkens heeft een uitgebreide verzameling van werk van gerenommeerde, internationale kunstenaars. Daarbij gaat zijn aandacht vooral uit naar fotografie of andere media met een fotografisch aspect, zoals zeer realistische schilderkunst. De collectie heeft sinds haar start in Altkirchen in Frankrijk al heel wat af gereisd, van Bangkok tot Vigo en nu dus in het begijnhof van Hasselt.

Wat is het concept van ‘the suspended moment’?

De tentoonstelling is een reflectie over het momentane. Het benadrukt de vergankelijkheid van het ogenblik. Men heeft uit de collectie van Han Nefkens een aantal werken uitgekozen die een voorbijgaand beeld vastleggen. Je kunt hier bijvoorbeeld Still Water van Roni Horn bekijken. Dit werk bestaat een serie foto’s van het water van de Thames voorzien van aantekeningen die al dan niet typisch zijn voor het begrip water. In principe toont ze hier steeds hetzelfde, maar toch zie je op de foto’s kleine en grote verschillen omdat het een uitvergroot of een verlengd moment is, in werkelijkheid zou je ze niet zou opmerken.

Vind je het een gepaste titel voor de tentoonstelling?

Ik vind dat de vlag niet altijd de lading dekt. Het is niet altijd duidelijk hoe de werken gerelateerd zijn aan het concept van de tentoonstelling. Zo zijn er bijvoorbeeld de plexiglazen sculpturen van Dan Graham, geïnspireerd zijn op Chinese paviljoenen. Met dit werk wil hij de verhouding tussen het individu en het landschap weerspiegelen, een onderwerp dat mij niet direct aan het thema van de tentoonstelling gerelateerd lijkt.

Is er een werk dat jou is bijgebleven?

Ik was vooral onder de indruk van de foto’s van de Japanner Naoya Hatakeyama. Er waren twee werken van hem aanwezig. Ten eerste de serie ‘Blast’ waarin hij een kalksteengroeve binnendringt om er de knal van het explosieproces vast te leggen. De foto’s leggen de spanning vast tussen de steen die een proces van duizenden jaren nodig heeft gehad om zich te vormen en het korte moment van de explosie. Op de foto’s zien we hoe op het moment van de explosie duizenden stukjes kalksteen in het rond vliegen. Ook hier zijn we dus getuigen van hoe een enkel moment wordt bevroren en zo uitvergroot tot een gebeurtenis.
Ten tweede was er de serie slow glass, waarin de kunstenaar de straten van de stad Milton Keynes in Engeland fotografeerde door een beregende ruit. Hierdoor vervagen de vormen en de kleuren van het landschap, de foto’s krijgen een uitgelopen effect als wanneer je water morst op een schrift of een tekening. De titel is een verwijzing naar een Amerikaanse sciencefictionroman, waarin het door de uitvinding van het Slow Glass mogelijk is de snelheid van het licht te vertragen en zo scènes uit het verleden te zien.

Is het de moeite?

Als je in de buurt bent zou ik zeker eens binnenspringen. Al was het maar omdat het begijnhof van Hasselt een heel mooie locatie is, maar er zijn ook werken die zeker de moeite waard zijn. Toch ben ik niet zodanig onder de indruk dat ik mensen zou aanraden enkel voor deze tentoonstelling naar Hasselt af te zakken.

Wie ‘the suspended moment’ wil zien heeft nog tot 22 april de tijd, daarna verhuist de tentoonstelling naar Utrecht. De toegang is gratis. Wie meer informatie wil over de kunstenaars of de openingsuren kan terecht op www.z33.be

gedicht

er liep tijdens de uitzending weer iets mis met de scorpiofoon. Maar hier is ie dan in tekst en ongschonden, de bijdrage van Philip

-- Philip Meersman

De vox populi wil geen tumili, toch niet van die Romeinen,
de vox populi wil geen tuchthuis, neen, dat kleurt binnen de lijnen,
de vox populi ziet het nut niet in van papier dat werd gemalen,
de vox populi heeft zijn buikje vol om in mijnen af te dalen,
de vox populi wil geen klooster waar Karthuizers gingen kluizen,
de vox populi wil die Kolonie niet waar landlopers konden huizen,
de vox populi ziet het nut niet in om een Begijnhof te bewaren,
de vox populi heeft zijn buikje vol om naar ouwe films te staren,
de vox populi wil geen koerskapel met bron van Oude Belgen,
de vox populi wil geen hopcultuur meer door hun kelen zwelgen,
de vox populi ziet het nut niet in van een uurwerk op een toren,
de vox populi heeft zijn buikje vol van stallen en knoeste Noren,
de vox populi wil geen begraafplaats meer met dode Gentenaren,
de vox populi wil geen boeken meer om kennis te vergaren.

De zoetheid druipt hieraf, ik rijm me hier een krieksken
want de vox populi wil alleen een stoomstroopfabrieksken.

a propos 23: KULTURAMA

Kulturama viert dit jaar zijn vijfde verjaardag. Dus vonden de organisatoren het tijd om het één en ander te veranderen. Zo is het festival uitgebreid met een extra dag op zondag. Daarnaast is het aanbod ook groter. Maar wat wel blijft: de meeste activiteiten zijn helemaal gratis.

Om alvast een tipje van de sluier te lichten, hebben we voor jullie een aantal gasten geselecteerd.

Beatrijs Albers is één van de docenten van het atelier Digitale Kunst aan de Leuvense Academie. Voor Kulturama werkt ze samen met haar studenten mee aan In situ # 1 BIBC en Satierade/#840 vexations.

PIETER-JAN HAMELS & PJ DE WYNGAERT spelen samen met Marijke Hellemans spelen ‘Woody moi’ (jazz is my religion) op Kulturama.

Het moet niet altijd pizza of chinees zijn. Deze week kon je namelijk ook telefonisch poëzie bestellen via de Poëziefoon. Je poëtische maaltijd wordt zaterdag door een aantal Lemmensstudenten aan huis gebracht. Bij ons in de studio twee van de afleveraars: Babette Moonen en Marty Delang. Bestellen kan nog steeds op 0484/94.69.80 (vrijdag 10.00-15.00)

Trust. Zo heet de nieuwe voorstelling van Braakland/ZheBilding. Vertrouwen. Dat hebben we intussen ook in onze reporter Katharina. Want ook deze week stak ze haar microfoon onder de neus van enkele acteurs.

de uitzending kan je hier herbeluisteren: http://www.archive.org/details/apropos15022007

Met Vriendelijke Groet

--Tim Toubac

Beste Luisteraars
Dames en heren cultuurconsumenten

Viert feest!

Want het is weer zover, de keuze is overvloedig, onze dorst naar culturele stimulansen wordt rijkelijk gelaafd. De prikkels komen langs alle kanten naar ons toe. Ontsnappen is onmogelijk. En in die onmogelijkheid wentelen we ons, samen met u uiteraard, met graagte. Het is weer enkele dagen Kulturama in de stad en iedereen wil hierin uiteraard zijn beste beentje voorzetten. De verschillende cultuurhuizen laten zich met graagte even onder één virtueel stadsdak steken en voor één keer wordt er broederlijk en liederlijk uit elkaars hand gegeten. Niet dat het anders zo slecht gesteld is met de cameraderie in cultureel leuven. U moet beseffen dat we hier op een plek, amper een voorschoot groot zitten en dan komt men uiteraard op gezette tijden oog in oog met elkaar te staan. We weten dat het u meer zou vermaken als dit steeds met getrokken messen zou zijn. Het zou zelfs publiciteitsgewijs geen slechte zaak zijn als de geslepen woorden door de straten zouden rollen, maar helaas!

Ook op Kulturama blijft iedereen net ver genoeg uit elkaars vaarwater om toch nog op een vriendelijke en correcte wijze met elkaar om te gaan. De rollen blijven voorlopig mooi verdeeld, er zijn geen kapers op de kust, het aanbod – nu al tijdens vier dagen - is evenwichtig en bestrijkt een groot veld. En dat is goed vinden we. Zeer goed! Maar kan het toch niet beter?

De burgervader van dit veel te proper provinciaal nest, zoals eveneens veel te hip grootstedelijk volk het zendterritorium van Scorpio soms noemt, leende zijn stem weer voor een wervend spotje op de openbare nationale radio. En dit opent alvast meer mogelijkheden dan het Artefactfestival, De fabuleus, artforum, braakland, lemmensinstituut en etcetera voorstellingen, zelfs nog meer dan de erg gevulde programmering van de stadsbib. De Stem van Louis Tobback, zijn sonore steeds lichtjes verveelde toon, moet een uitnodiging zijn om over de muren te kijken en ons tijdens deze vierdaagse te wagen aan het buitensporige. Zoals hij ons voorgegaan is, moeten we hem volgen in het onbekende. Als presentatie van cultureel leuven kan Kulturama uiteraard wel tellen, maar wordt het nu niet stilaan tijd om verder te gaan, om buiten de eigen sporen te gaan rijden tijdens dit jaarlijks cultureel carnaval? Zou kulturama geen uitnodiging moeten zijn voor kruisbestuivingen, wisselwerkingen en intense culturele paringsdansen? Nu lijkt de grote kulturama paraplu de individuele, en vaak erg interessante voorstellingen, tentoonstellingen en andere activiteiten, iets te veel schaduw over de hoofden te slaan. Kulturama kan toch veel meer zijn dan een grote plastic zak met herkenbaar logo!

Maar misschien is dit allemaal spijkers op laag water zoeken, en misschien moeten we gewoon blij zijn dat er deze vier dagen zoveel te gebeuren staat, maar misschien, en dat is de laatste misschien van deze zin, misschien mogen we toch nog meer verwachten….



We wensen Kulturama dit jaar alleszins veel succes toe, we kijken er zelfs er naar uit (maar zullen toch nooit echt tevreden zijn voordat louis tobback met een meesterlijke multimedia-installatie weet uit te pakken)

Met vriendelijke groet

A PROPOS 22: ARTEFACT

Mediakunstenaar Thomas Soetens en architect Kora Van den Bulcke zijn sinds 2001 actief met projecten die de creatieve grenzen en mogelijkheden van gamingtechnologie verkennen en verleggen. In een serie van drie genetwerkte virtuele werelden -EXTENSION, DEVMAP en IMPLANT‚ vertalen ze de taal en de logica van de gamecultuur naar een ruimte voor artistieke creatie, reflectie en sociale uitwisseling. De virtuele omgevingen zijn zowel conceptueel als architecturaal verbonden met reële plaatsen in Montreal, Rotterdam en Gent. Ze zijn aan elkaar gekoppeld via breedband internet en vormen samen een netwerk waar bezoekers elkaar kunnen ontmoeten voorbij fysieke, geografische en culturele grenzen. Het netwerk breidt zich uit naar de Scorpio Studio tijdens een live gesprek.

Link:

http://www.workspace-unlimited.org/

http://www.artefact.vlaamsbrabant.be/

Lawrence Malstaff maakt op Artefact een installatie met tollen. Hierin worden de bezoekers geconfronteerd met grote tollen die autonoom in een ruimte ronddraaien. Het zijn abstracte objecten die ondanks hun onvoorspelbare interacties een sociaal gedrag lijken te vertonen. Soms als een kudde dieren, soms met menselijke trekjes. Ze benaderen elkaar voorzichtig of stoten elkaar af, ze aarzelen en proberen in evenwicht te blijven, ze dansen en struikelen. Vorig jaar was hij al te gast op artefact met de indrukwekkende installatie Nevel. Daarom: een telefoontje!

Link:

http://www.fortlaan17.com/nl/kunstenaars/malstaf/index.lasso

http://www.artefact.vlaamsbrabant.be/

Herbeluister: http://www.archive.org/details/apropos08022007