Bespreking: The Suspended Moment

--Rowena Vanroy

Deze week trok onze nieuwe reporter Rowena naar het kunstencentrum Z33 in Hasselt, waar ze een kritisch oog wierp op de tentoonstelling “the suspended moment”.

Dag Rowena, je hebt de tentoonstelling ‘the suspended moment’ gezien. Kan je er wat meer achtergrondinformatie bijgeven?

Het is een rondreizende tentoonstelling die door curator Hilde Teerlinck werd samengesteld uit de collectie van Han Nefkens. Nefkens heeft een uitgebreide verzameling van werk van gerenommeerde, internationale kunstenaars. Daarbij gaat zijn aandacht vooral uit naar fotografie of andere media met een fotografisch aspect, zoals zeer realistische schilderkunst. De collectie heeft sinds haar start in Altkirchen in Frankrijk al heel wat af gereisd, van Bangkok tot Vigo en nu dus in het begijnhof van Hasselt.

Wat is het concept van ‘the suspended moment’?

De tentoonstelling is een reflectie over het momentane. Het benadrukt de vergankelijkheid van het ogenblik. Men heeft uit de collectie van Han Nefkens een aantal werken uitgekozen die een voorbijgaand beeld vastleggen. Je kunt hier bijvoorbeeld Still Water van Roni Horn bekijken. Dit werk bestaat een serie foto’s van het water van de Thames voorzien van aantekeningen die al dan niet typisch zijn voor het begrip water. In principe toont ze hier steeds hetzelfde, maar toch zie je op de foto’s kleine en grote verschillen omdat het een uitvergroot of een verlengd moment is, in werkelijkheid zou je ze niet zou opmerken.

Vind je het een gepaste titel voor de tentoonstelling?

Ik vind dat de vlag niet altijd de lading dekt. Het is niet altijd duidelijk hoe de werken gerelateerd zijn aan het concept van de tentoonstelling. Zo zijn er bijvoorbeeld de plexiglazen sculpturen van Dan Graham, geïnspireerd zijn op Chinese paviljoenen. Met dit werk wil hij de verhouding tussen het individu en het landschap weerspiegelen, een onderwerp dat mij niet direct aan het thema van de tentoonstelling gerelateerd lijkt.

Is er een werk dat jou is bijgebleven?

Ik was vooral onder de indruk van de foto’s van de Japanner Naoya Hatakeyama. Er waren twee werken van hem aanwezig. Ten eerste de serie ‘Blast’ waarin hij een kalksteengroeve binnendringt om er de knal van het explosieproces vast te leggen. De foto’s leggen de spanning vast tussen de steen die een proces van duizenden jaren nodig heeft gehad om zich te vormen en het korte moment van de explosie. Op de foto’s zien we hoe op het moment van de explosie duizenden stukjes kalksteen in het rond vliegen. Ook hier zijn we dus getuigen van hoe een enkel moment wordt bevroren en zo uitvergroot tot een gebeurtenis.
Ten tweede was er de serie slow glass, waarin de kunstenaar de straten van de stad Milton Keynes in Engeland fotografeerde door een beregende ruit. Hierdoor vervagen de vormen en de kleuren van het landschap, de foto’s krijgen een uitgelopen effect als wanneer je water morst op een schrift of een tekening. De titel is een verwijzing naar een Amerikaanse sciencefictionroman, waarin het door de uitvinding van het Slow Glass mogelijk is de snelheid van het licht te vertragen en zo scènes uit het verleden te zien.

Is het de moeite?

Als je in de buurt bent zou ik zeker eens binnenspringen. Al was het maar omdat het begijnhof van Hasselt een heel mooie locatie is, maar er zijn ook werken die zeker de moeite waard zijn. Toch ben ik niet zodanig onder de indruk dat ik mensen zou aanraden enkel voor deze tentoonstelling naar Hasselt af te zakken.

Wie ‘the suspended moment’ wil zien heeft nog tot 22 april de tijd, daarna verhuist de tentoonstelling naar Utrecht. De toegang is gratis. Wie meer informatie wil over de kunstenaars of de openingsuren kan terecht op www.z33.be