--Elien Haentjes
Dag Elien, welkom in de studio. Jij hebt vorige week het stuk ‘Niets’ met Roel Vanderstukken gezien. De meesten mensen kennen Roel Vanderstukken waarschijnlijk als zanger van het Eén-programma ‘Steracteur, sterartiest’. Hoe was het om hem als acteur aan het werk te zien?
Ik was eigenlijk aangenaam verrast. Roel Vanderstukken zette zijn personage, de autistische jongen Ben, heel geloofwaardig neer. Hij viel nooit uit zijn rol. Misschien zit het feit dat hij het voor de 331ste keer speelde er ook voor iets tussen natuurlijk. Al zou dat ook nadelig kunnen werken. Maar dat deed het helemaal niet.
Het stuk is gebaseerd op het boek ‘Niets was alles wat hij zei’ van Nic Balthazar.
Roel Vanderstukken speelt dus Ben. Zijn er nog andere personages?
Ja en neen. Live zien we alleen Ben. De andere personages komen aan het woord in videofragmenten. Eigenlijk is het stuk opgevat als een Koppen-reportage die ingeleid wordt door nieuwsanker Wim De Vilder. In de videoreportage komen alle personages aan bod, behalve Ben. Hij komt niet aan het woord in de reportage, we zien hem enkel op het toneel als reactie op de video.
Dus de reportage en de monoloog zijn in elkaar verweven?
Ja inderdaad. Inhoudelijk vullen ze elkaar mooi aan. Soms vertellen de personages in de reportage iets en reageert Ben daar op. Op andere momenten is het net omgekeerd. Door die twee verhaallijnen te combineren treden de toeschouwers langzaam binnen in de leef- en denkwereld van de autistische Ben. Zo leren we dat Ben nooit iets zegt, dat hij anders is dan de andere kinderen, dat hij een erg hechte structuur nodig heeft, dat hij niet van knuffelen houdt en dat hij altijd in rijm praat. Daardoor krijgt de voorstelling een groot poëtisch gehalte.
Als contrast voor de poëtische tekst is er de vormelijke uitwerking. Vooral de muziek van Praga Kahn en de videogame die voor Ben soms realiteit wordt, zijn heel hard. Ook het strakke witte decor contrasteert met de poëtische tekst.
Het stuk is eigenlijk een schoolvoorstelling voor jongeren vanaf 14 jaar. Denk je dat het geschikt is voor die doelgroep?
Zeker en vast. Door het gebruik van de nieuwe technologieën sluit het stuk aan bij de leefwereld van de jongeren. Op een hippe, moderne manier brengt de ploeg zo een dramatisch verhaal van een jongen die anders is. Ze vangen de aandacht van de jongeren van de eerste minuut en laten ze niet meer los. En ook bij volwassenen is dat het geval.
Als je ‘Niets’ nog wil zien, dan moet je snel zijn. De voorstelling komt niet meer naar Leuven, maar wel nog naar Bierbeek op 10 februari. Voor andere data kan je de website www.niets.org checken.
Ik was eigenlijk aangenaam verrast. Roel Vanderstukken zette zijn personage, de autistische jongen Ben, heel geloofwaardig neer. Hij viel nooit uit zijn rol. Misschien zit het feit dat hij het voor de 331ste keer speelde er ook voor iets tussen natuurlijk. Al zou dat ook nadelig kunnen werken. Maar dat deed het helemaal niet.
Het stuk is gebaseerd op het boek ‘Niets was alles wat hij zei’ van Nic Balthazar.
Roel Vanderstukken speelt dus Ben. Zijn er nog andere personages?
Ja en neen. Live zien we alleen Ben. De andere personages komen aan het woord in videofragmenten. Eigenlijk is het stuk opgevat als een Koppen-reportage die ingeleid wordt door nieuwsanker Wim De Vilder. In de videoreportage komen alle personages aan bod, behalve Ben. Hij komt niet aan het woord in de reportage, we zien hem enkel op het toneel als reactie op de video.
Dus de reportage en de monoloog zijn in elkaar verweven?
Ja inderdaad. Inhoudelijk vullen ze elkaar mooi aan. Soms vertellen de personages in de reportage iets en reageert Ben daar op. Op andere momenten is het net omgekeerd. Door die twee verhaallijnen te combineren treden de toeschouwers langzaam binnen in de leef- en denkwereld van de autistische Ben. Zo leren we dat Ben nooit iets zegt, dat hij anders is dan de andere kinderen, dat hij een erg hechte structuur nodig heeft, dat hij niet van knuffelen houdt en dat hij altijd in rijm praat. Daardoor krijgt de voorstelling een groot poëtisch gehalte.
Als contrast voor de poëtische tekst is er de vormelijke uitwerking. Vooral de muziek van Praga Kahn en de videogame die voor Ben soms realiteit wordt, zijn heel hard. Ook het strakke witte decor contrasteert met de poëtische tekst.
Het stuk is eigenlijk een schoolvoorstelling voor jongeren vanaf 14 jaar. Denk je dat het geschikt is voor die doelgroep?
Zeker en vast. Door het gebruik van de nieuwe technologieën sluit het stuk aan bij de leefwereld van de jongeren. Op een hippe, moderne manier brengt de ploeg zo een dramatisch verhaal van een jongen die anders is. Ze vangen de aandacht van de jongeren van de eerste minuut en laten ze niet meer los. En ook bij volwassenen is dat het geval.
Als je ‘Niets’ nog wil zien, dan moet je snel zijn. De voorstelling komt niet meer naar Leuven, maar wel nog naar Bierbeek op 10 februari. Voor andere data kan je de website www.niets.org checken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten